Çok da takılmayın bence.
Bir gecede teyzeler, kuzenler, amcalar, yengeler, kundaktaki bebekler, akrabalar, mesai arkadaşları kaybedilince hayatın görüntüsü netleşiyor. O zaman insan, "Ne kadar küçük şeylere kafa yormuşum, ne kadar da saçmaymış," diyor; içecek bir çorba, yiyecek bir ekmek bulamadığında.
Elinizde olmayan şeyler için, başkaları için, gündemler için üzülmeyin.
Önemli olan, bireysel olarak iyi, erdemli ve irfan sahibi olmakmış.
Toprağa yönelip yükseklerde gezinmemek, toprak gibi mütevazı olmakmış.
Dostlarla dostluğu sağlamlaştırmak, yeni dostluklar kurmak, yardımsever ve iyi bir insan olmakmış.